بررسی روش های تولید نانوسلولز و انواع آن، جهت تقویت ناکامپوزیت های پلیمری

سلولز درشت مولکولی زیستی با ویژگی بالا تجدید‌شوندگی، زیست سازگاری و زیست‌تخریب‌پذیری است، ضمن آن‌که به‌عنوان فراوان‌ترین زیست پلیمر ‏موجود بر روی کره‌ی زمین نیز شناخته شده است. در مقایسه با بسیاری از انواع نانو ذرات قابل مقایسه، نانوسلولز آسان‌تر و از منابع ارزان قیمتی به دست ‏می‌آید که فراوانی بالایی دارند. نانوسلولز دارای ضریب لاغری قابل توجه و استحکام ویژه‌ی بسیار بالایی است، همچنین مقاومت شیمیایی و حراتی ‏مطلوبی دارد و نیز زیست سازگاری آن ثابت شده است. ضریب لاغری (نسبت طول به قطر) نانوذرات سلولزی بسته به منبع اولیه مورد استفاده و نیز ‏روش تهیه می‌تواند بسیار متفاوت باشد. و این نسبت گاها از حدود 30 تا 150 تغییر می‌کند. نانوسلولز به سه روش مکانیکی، شیمیایی – مکانیکی و ‏آنزیمی تولید می‌شود. نانوسلولزها شامل سلولز میکرو کریستالی، سلولز میکروفیبریله شده، سلولز نانوفیبریله شده و سلولز نانوکریستالی می‌باشند. بنابراین ‏استفاده از نانوسلولز به دلیل مزایای بی‌شمار شناخته‌شده‌ای از قبیل قیمت پایین، قابل دسترس بودن در سراسر جهان، زیست‌تخریب‌پذیر بودن، سفتی ‏بالا و خواص مکانیکی خوب جهت تقویت ساختار نانو کامپوزیت‌های پلیمری مورد توجه محققین بوده و گزارشات متعددی پیرامون آن منتشر شده است. ‏همچنین کامپوزیت‌های تمام سلولزی نگرانی‌های زیست محیطی نداشته و در طبیعت به‌راحتی از بین می‌رود و خواص مکانیکی خوبی را نیز از خود ‏نشان می‌دهد. ‏