بررسی عملکرد سیستم استحصال آب باران از سطح پشت بام و بهینه سازی حجم مخزن (مطالعه ی موردی: شهرستان بیرجند)

امروزه سامانه استحصال آب باران از سطوح آبگیر خصوصا در مناطق شهری به عنوان یکی از روش های مدیریتی به منظور تامین بخشی از نیازهای آبی به شمار آمده و در اکثر نقاط جهان به عنوان یک طرح کارآمد در حال بررسی و اجرا می باشد. با توجه به اینکه به منظور اجرای یک سامانه استحصال آب توجه به اجزای آن، شامل سطح آبگیر و بهینه سازی حجم مخزن آب ضروری می باشد، به ارزیابی عملکرد این سامانه در شهر بیرجند که با مشکل شدید کم آبی روبرو می باشد پرداخته شده است. برای این منظور با استفاده از تجزیه و تحلیل های آماری لازم، از آمار بارندگی 22 ساله ی ایستگاه سینوپتیک بیرجند و همچنین استخراج اطلاعات مصرفی آب ساکنین، از پرسش نامه های تهیه شده استفاده شد. به منظور ارزیابی سامانه تعبیه شده و تعیین یک حجم بهینه برای مخازن به بررسی سامانه های شبیه سازی شده با روش آنالیز منحنی جرم پرداخته شد و حجم بهینه ی مخزن برای دو سال تر و نرمال محاسبه گردید که برای این منظور 5 سناریو تعریف شد. در سناریوی اول بر اساس نتایج به دست آمده از اطلاعات پایه ی حجم بهینه ی مخزن به ترتیب برای ساختمان های 7-1 در سال نرمال 9794، 6099، 11021، 6282، 6196، 7026 و 17146 متر مکعب و در سال تر 10104، 6931، 23013، 11774، 6488، 12501 و 36972 متر مکعب برآورد گردید. در سناریوهای 5-2 به ترتیب با کاهش 10، 20، 30 و 50 درصدی نیاز مصرفی ساکنان در فصول تر به ذخیره سازی آب بیش تر برای فصل خشک پرداخته شد و حجم مخزن بهینه به دست آمده از هر سناریو با سناریوی پایه مقایسه گردید. نتایج نشان داد که استفاده از روش منحنی جرم، برای تعیین حجم بهینه ی مخزن، روش مناسبی بوده جز در ساختمان هایی که منحنی مصرفی آن ها بالاتر از منحنی ورودی می باشد که در این موارد، استفاده از روش آزمون و خطا مناسب تر است.