مقایسه روش های زمین آمار در درون یابی سطح ایستابی (مطالعه موردی: حوضه های دریاچه ارومیه)

میان یابی یکی از مهم ترین روش هایی است که در مطالعات پهنه بندی مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور دستیابی به نقشه های پیوسته و یکپارچه وپیش بینی مقادیر نامعلوم، روش های میان یابی مورد استفاده قرار گرفته است. از آنجایی که اندازه گیری سطح آب زیرزمینی خیلی سخت و همراه با هزینه است، لذا نقشه های هم سطح آب مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این تحقیق، مقایسه دو روش زمین آمار کریجینگ و معکوس وزنی فاصله در درون یابی سطح آب زیرزمینی حوضه های غرب، جنوب و جنوب غرب دریاچه ارومیه می باشد. در این مطالعه سطح ایستابی 634 چاه پیزومتر محدوده جنوب، غرب و جنوب غرب دریاچه ارومیه آذربایجان غربی در سال آبی 90-1389 مورد بررسی قرار گرفت. استقلال و ایستایی داده ها با استفاده از آزمون والد-ولفوویتس مورد آزمون قرار گرفت. نقشه های هم سطح آب با استفاده از روش های کریجینگ و معکوس وزنی فاصله، ترسیم گردید. نتایج نشان داد که روش کریجینگ نسبت به روش معکوس فاصله وزنی، نتایج بهتری را دارد.