بررسی ترکیبات اسانس هفت گونه آویشن و مقایسه خاصیت ضد اکسیدانی آنها

گیاه آویشن یکی از جنس های خانواده نعناع است که در زیر خانواده پونه سای قرار دارد. این گیاه به عنوان ضدعفونی کننده، ضد اسپاسم و ضدسرفه شناخته شده است. اسانس آویشن نیز دارای خواص زیادی است که یکی از خواص آن، فعالیت ضد اکسیدانی است.
هدف از این مطالعه، بررسی ترکیبات اسانس 7 گونه مختلف آویشن و مقایسه خواص ضد اکسیدانی آنها است. در این مطالعه اسانس اندام هوایی 7 گونه آویشن از زیستگاه های مختلف جمع آوری و خشک شدند.
استخراج اسانس با استفاده از دستگاه کلونجر طبق فارماکوپه بریتانیا به مدت 4 ساعت انجام شد. اسانس های استخراج شده با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) مورد آنالیز قرار گرفتند.
ترکیب های شیمیایی با درصدهای متفاوت در اسانس شناسایی شدند. ترکیب اصلی در اسانس آویشن دنایی (Thymus daenensis) و آویشن باغی (Thymus vulgaris) تیمول است که به ترتیب مقادیر 8/43 و 1/45 درصد می باشد. در حالی که ترکیب غالب در آویشن کرک آلود (eriocalyx Thymus) ژرانیول 8/61 درصد)، آویشن آذربایجانی (Thymus migricus) لینالول (8/41 درصد)، آویشن واقعی (Thymus serpylum) پاراسیمن (8/23 درصد)، آویشن شیرازی (Zataria multiflora) کارواکرول (7/57 درصد) و آویشن کوهی (Thymus kotschyanus) پولگون 2/37 درصد) می باشد. فعالیت ضد اکسیدانی نیز با استفاده از روش به دام اندازی رادیکال های 2، 2- دی فنیل 1- پیکریل هیدرازیل (DPPH)، اندازه گیری شد.
خواص ضد اکسیدانی آویشن باغی، دنایی و شیرازی به ترتیب از دیگر اسانس ها بیشتر بود.