نفوذ در بستر دیپلماسی عمومی با تاکید بر ارتباطات آموزشی- فرهنگی

راهبرد نفوذ از دیرباز مورد توجه دولت های مختلف قرار داشته، در ابعاد سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی اعمال شده است. گسترش مراکز علمی و دانشگاهی همچنین ظهور فناوری های نوین امکان بهره برداری از مسائل آموزشی و ارتباطات فرهنگی را در جهت اهداف سیاسی دولت ها، وسعت بخشیده است. دیپلماسی عمومی از جمله پدیده های شناخته شده ای است که به ویژه طی نیمه دوم قرن بیستم بیشتر مورد توجه قرار گرفت. این شیوه نوین «نفوذ»، به جهت تحول در ساختار قدرت جهان و جابه جایی منابع قدرت از سخت به نرم از یک سو، و افزایش نقش افکار عمومی در مناسبات بین المللی، تاثیرگذاری فرهنگ بر روابط بین الملل و تاثیرگذاری مردم در تعیین سیاست های داخلی و خارجی از سوی دیگر جایگاهی بسیار ممتاز در راهبردهای سیاسی- امنیتی کشورها پیدا کرده است. در این روش، عموم مردم و نخبگان جامعه هدف، مخاطب قرار می گیرند. بخشی از راهبرد نفوذ در دیپلماسی عمومی از طریق ارتباطات آموزشی- فرهنگی و با هدف یارگیری، نخبه پروری و سرانجام ایجاد و استقرار شبکه ای وابسته در کشور هدف پیگیری می شود. اغلب، نخبگان علمی و فرهنگی پس از تحصیل در غرب و گذراندن سال هایی چند در آن دیار، مقهور پیشرفت و فناوری برتر غرب شده، پس از بازگشت به کشورشان به بلندگوی فرهنگ بیگانه تبدیل می شوند. با توجه به اهمیت روزافزون موضوع، این مقاله در صدد است تا فرایند نفوذ دشمن را از طریق ارتباطات آموزشی- فرهنگی در ذیل روش دیپلماسی عمومی با ارائه مستندات متعدد و متنوع واکاوی نماید.