پیش بینی کننده های ترس از هیپوگلایسمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با داروهای ضد دیابت خوراکی

هیپوگلایسمی نوعی اورژانس طبی است که موجب برهم زدن زندگی معمول فرد می شود. تجربه ی هیپوگلایسمی می تواند موجب افزایش ترس از عود شود. حتی رویدادهای خفیف یا متوسط ممکن است باعث نگرانی بیماران از تکرار هیپوگلایسمی شوند. مطالعات محدودی به تعیین پیش بینی کننده های ترس از هیپوگلایسمی در بیماران دیابتی پرداخته اند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین پیش بینی کننده های ترس از هیپوگلایسمی در بیماران مبتلا به دیابت قندی نوع 2 انجام شد.
این مطالعه ی مقطعی روی 357 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان دارویی که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه ای سه بخشی، شامل اطلاعات فردی اجتماعی، داده های بالینی و پرسش نامه ترس از هیپوگلایسمی جمع آوری شدند. تحلیل داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS-16 و با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (مدل های تعمیم یافته ی خطی) با در نظر گرفتن سطح معنی داری کمتر از 05/0 صورت گرفت.
میانگین سنی بیماران 54/11±11/54 سال و اکثریت (6/56%) زن بودند. میانگین نمره ی ترس از هیپوگلایسمی33/16±8/16بود. در تحلیل رگرسیونی، وضعیت اشتغال (048/0P<)، تعداد داروهای مصرفی (029/0P<)، دفعات بستری (001/0P<)، هیپرلیپیدمی (026/0P<)، هیپوگلایسمی (001/0P<)، و شدت هیپوگلایسمی (001/0P<) با ترس از هیپوگلایسمی مرتبط بودند.
با توجه به یافته های مطالعه ی حاضر تجربه ی هیپوگلایسمی و شدت آن یکی از قوی ترین پیش بینی کننده های ترس از هیپوگلایسمی هستند که می توان با تعدیل سایر پیش بینی کننده های شناسایی شده در مطالعه ی حاضر، از وقوع آن پیشگیری کرد و ترس ناشی از آن را کاهش داد.