بررسی نقش گلایسین بتائین در افزایش مقاومت به خشکی گیاه سورگم (Sorghum bicolor L.) در شرایط مزرعه

گونه های گیاهی در پاسخ به تنش های محیطی اسمولیت های سازگاری مانند گلایسین بتائین، پرولین و دیگر اسیدهای آمینه را در سیتوپلاسم سلولی تجمع می دهند که به واسطه آن فشار اسمزی را تنظیم می کنند. در این تحقیق نقش گلایسین بتائین در افزایش مقاومت به خشکی گیاه سورگم تحت تیمارهای مختلف تنش خشکی موردبررسی قرار گرفت. مطالعه حاضر در سال 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه یزد به صورت طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمار های آزمایشی شامل غلظت های مختلف گلایسین بتائین (0، 100 و 200 میلی مولار) در ترکیب با دور آبیاری (3، 6، 9 روزه) در نظر گرفته شد. تیمارهای آبیاری بعد از جوانه زنی و استقرار بوته های سورگم اعمال گردید. محلول پاشی گلایسین بتائین طی دو مرحله بر روی اندام های هوایی گیاه صورت گرفت. نتایج این تحقیق بیان گر آن است که با افزایش غلظت گلایسین بتائین در تیمار آبیاری 9 روزه، میزان قند های محلول در گیاه سورگم به طور معنی داری در مقایسه با شاهد افزایش یافت. در دور آبیاری 6 روز، با مصرف 200 میلی مولار گلایسین بتائین، میزان پرولین نسبت به شاهد افزایش معنی داری را نشان داد. همچنین با افزایش شدت خشکی میزان پرولین در برگ های سورگم کاهش یافت. کاربرد گلایسین بتائین در تیمار 3 روزه آبیاری تاثیری در افزایش وزن تر و خشک گیاه سورگم نداشت؛ اما استفاده از گلایسین بتائین در تیمارهای 6 و 9 روزه آبیاری باعث افزایش وزن سورگم نسبت به تیمار عدم مصرف این ماده شد. به طورکلی نتایج این تحقیق نشان دهنده نقش مثبت گلایسین بتائین در کاهش اثرات کم آبیاری در گیاه سورگم می باشد.