برآورد فاکتور فرسایندگی باران با استفاده از الگوریتم های زمین آمار (مطالعه ی موردی: استان ایلام)

امروزه فرسایش خاک به عنوان یکی از مباحث مهم مدیریت حوزه های آبخیز در سطح ملی و جهانی مطرح می باشد. برآورد خطر کاهش خاک و توزیع فاصله ای آن یکی از عوامل کلیدی برای ارزیابی موفق فرسایش خاک است. هدف از این تحقیق محاسبه و مدلینگ فاکتور فرسایندگی باران در استان ایلام با استفاده از داده های 28 ایستگاه باران سنجی در طی دوره 23 ساله با روش های زمین آماری می باشد. پس از محاسبه فاکتور فرسایندگی باران برای ایستگاه مورد نظر، با استفاده از روش های زمین آماری مختلف، نقشه فاکتور فرسایندگی باران منطقه مورد مطالعه ترسیم گردید و برای نشان دادن همبستگی مکانی بین داده های فرسایندگی باران از ترسیم واریوگرام استفاده شد که واریوگرام خطی با میزان 5/0 بهترین همبستگی بین داده ها را مدل کرده و برای درون یابی استفاده گردید. همجنین، برای بررسی میزان شاخص فرسایندگی از روش های دورن یابی روش عکس فاصله (IDW)، درون یاب چند جمله ای جهانی (GPI)، تابع شعاعی (RBF)، درون یاب موضعی (LPI) و کریجینگ استفاده شده و جهت انتخاب بهترین روش درون یابی از شاخص های آماری ریشه میانگین مربعات خطا (RMS) و میانگین قدر مطلق خطا (MAE) استفاده گردید. نتایج نشان داد که روش چند جمله ای جهانی با ریشه میانگین مربعات خطا برابر با 93/28 و میانگین قدر مطلق خطا برابر با 95/20 بهترین روش می باشد.