نقش هیپرکلسترولمیک ویتامین D3 و اثر ژنیستئین در کاهش آترواسکلروز در رت

بیماری آتروسکلروز که از مهمترین عوامل مرگ و ناتوانی زودرس شناخته شده و از آسیب های آن تشکیل توده های رو به افزایش مواد چربی مرتبط با بافت همبند فیبروزی و رسوب نمک های کلسیم و وسایر مواد خونی است. برای انجام پژوهش ها در زمینه آتروسکلروز، ایجاد مدل هیپرکلسترولمیک در حیوانات بسیار حائز اهمیت است.
از 4 گروه دوازده تایی رات استفاده شد. گروه 1 خوراک پایه و گروه 2 افزون بر خوراک پایه 2 درصد کلسترول و 5/ درصد اسید کولیک داشت. گروه های 3 و 4 علاوه بر خوراک مشابه گروه 2، ویتامین 3D به میزان IU/kgBW300000 و ویتامین 2D به میزان IU/kgBW15000 دریافت نمودند. 6 هفته بعد در انتهای مرحله اول گروه 3 که بالاترین کلسترول سرم را داشت، به 3 زیرگروه A، B و Cتوزیع شد. زیرگروهA خوراک قبلی و زیرگروه های Bو C علاوه بر خوراک قبلی به ترتیب دوزهای mg/kgBW 5/1 و 3 ژنیستئین را به مدت 6 هفته دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها در هر دو مرحله اول و دوم پژوهش از آنالیز واریانس یک طرفه و سپس آزمون LSD استفاده شد و مقدار 05/0P< معنی دار تلقی گردید.
مرحله اول، کلسترول، LDL، LDL/HDL و اندیس آتروژنیک بین گروه های آزمایشی و گروه شاهد و بین گروه 3 و دو گروه تیمار دیگر تفاوت های معنی دار وجود داشت که نمود اثر ویتامین D3 برای مدل هیپرکلسترولمیک است. مرحله دوم، اثر ژنیستئین در کاهش آسیب عروق قلبی را نشان داد.
ویتامین D3 یکی از عوامل آتروژنیک است که اگر باخوراک پرکلسترول همراه شود می تواند در رت آتروسکلروز مشابه انسان ایجاد نماید که برای انجام پژوهش ها در زمینه آتروسکلروز می توان از آن استفاده نمود. انواع ایزوفلاون ها در رژیم های غذایی می توانند آسیب های آتروسکلروتیک ناشی از وجود ویتامین D3 همراه با رژیم پرکلسترول را کاهش دهند.