اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر میزان سوگیری تعبیر و نگرش ناکارآمد در مبتلایان به اختلال همبودی اضطراب اجتماعی و افسردگی

همبودی اضطراب اجتماعی- افسردگی از شایع ترین مشکلات نوجوانان محسوب می شود که پیامدهای مخربی برای آنان دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر میزان سوگیری تعبیر و نگرش ناکارآمد در مبتلایان به اختلال همبودی اضطراب اجتماعی و افسردگی بود.
روش پژوهش حاضر از نوع طرح نیمه تجربی با پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول و دوم مبتلا به اختلال همبودی اضطراب اجتماعی و افسردگی شهر خرم آباد می باشد که به منظور اجرای پژوهش غربالگری انجام گرفت که ابتدا 437 شرکت کننده با دامنه سنی 14 تا 17 سال، پرسشنامه اضطراب اجتماعی و افسردگی را تکمیل نمودند که از میان آن ها 30 نفر دارای اضطراب اجتماعی و افسردگی همراه بالا (یک انحراف معیار بالاتر از میانگین گروه) انتخاب گردید، سپس 30 نفر منتخب با انتساب تصادفی به 2 گروه 15 نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 2ساعته (هفته ای یک جلسه) به صورت گروهی تحت آموزش MBCT قرار گرفتند. بعد از اتمام جلسات، هر دو گروه به پرسشنامه های تعبیر و نگرش ناکارآمد پاسخ دادند.
در گروه آزمایش کاهش معنی داری در سوگیری تعبیر مربوط به خود، سوگیری تعبیر مربوط به دیگران (001/0>P) و نگرش ناکارآمد (05/0>P) بعد از دریافت آموزش مشاهده شد. ضمن اینکه نتایج در مرحله پیگیری نیز حفظ شد.
با توجه به نتایج حاصله، آموزش های مبتنی بر ذهن آگاهی برای کاهش میزان سوگیری تعبیر و نگرش ناکارآمد در مبتلایان به اختلال همبودی اضطراب اجتماعی و افسردگی توصیه می شود.