تغییرات رشد ریشه، اندام هوایی و گره ریزوبیومی گیاه شنبلیله (Trigonella foenum gracum) تحت تاثیر تیمار کودی و کشت مخلوط با اسفرزه (Plantago ovata)

استفاده از کودهای آلی و گونه های لگوم می تواند علاوه بر کاهش مصرف کودهای شیمیایی سبب پایداری سیستم های زراعی گردد. بنابراین، به منظور ارزیابی اثر تیمارهای کودی و نسبت های کشت مخلوط اسفرزه- شنبلیله بر گره های ریزوبیومی، رشد ریشه و اندام هوایی گیاه شنبلیله، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد در سال 1392 اجرا گردید. چهار تیمار کشت مخلوط شامل کشت خالص شنبلیله؛ سه نسبت کشت مخلوط شنبلیله: اسفرزه (2:1، 1:1، 1:2) به عنوان فاکتور اول و سه نوع کود (کود شیمیایی، کود گاوی، کود شیمیایی:کود گاوی) به عنوان فاکتور دوم به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد و وزن گره های ریزوبیومی، وزن خشک اندام هوایی و تعداد شاخه جانبی از کشت شنبلیله: اسفرزه (2:1) همراه با کاربرد کود تلفیقی (شیمیایی+گاوی) به دست آمده و بیشترین ارتفاع بوته و وزن نیام از کشت شنبلیله با تیمار کود تلفیقی حاصل شد. هم چنین در بین تیمارهای کودی، کمترین تعداد و وزن گره های ریزوبیومی، سطح ویژه برگ، نسبت سطح برگ و نسبت وزن برگ مربوط به کود شیمیایی بود. بر اساس نتایج این آزمایش استفاده از کود تلفیقی در برهمکنش با کشت مخلوط شنبلیله و اسفرزه می تواند در افزایش عملکرد گیاه شنبلیله موثر باشد و به لحاظ کاهش مصرف کودهای شیمیایی می تواند در حفاظت از محیط زیست اهمیت داشته باشد.