بررسی اثر ریشه کنی عفونت هلیکوباکترپیلوری در کنترل قند خون بیماران دیابتی

هلیکوباکترپیلوری یکی از شایع ترین عفونتهای مزمن در دنیا است. اعتقاد بر این است که دیابت قندی باعث افزایش ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری می شود، اما داده های مرتبط در مورد ارتباط هلیکوباکترپیلوری و میزان کنترل قند خون (HbA1c) در دیابتی ها اندک و متناقض می باشد. براین اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ریشه کنی عفونت هلیکوباکترپیلوری در کنترل قند خون بیماران دیابتی انجام گرفت.
در این مطالعه تجربی، (به صورتAfter -Before )61 بیمار دیابتی تیپ II با یا بدون علایم دیس پپسی که عفونت هلیکوباکترپیلوری درآنها با روش سرولوژی IgG ضد هلیکوباکتر اثبات شد؛ تحت درمان رژیم چهار دارویی ضد هلیکوباکترپیلوری (بیسموت+ مترونیدازول + تتراسیکلین + امپرازول) قرار گرفتند. میزان HbAlc قبل از شروع درمان عفونت هلیکوباکترپیلوری و 2 ماه بعد از درمان عفونت، بعد از اثبات ریشه کنی عفونت هلیکوباکترپیلوری با تست اوره تنفسی (UreaBreathTest) اندازه گیری شد و میانگین مقادیر HbAlc قبل و بعد از درمان عفونت هلیکوباکترپیلوری با استفاده از نرم افزار SPSS وآزمون آماریPaired T-Test با هم مقایسه شد.
میانگین سنی افراد مورد مطالعه 04/10 ±4/52 سال بود و تعداد بیماران مرد 39 نفر (9/63 درصد) وتعداد بیماران زن 22نفر (1/36 درصد) بود. متوسط مدت زمان ابتلا به دیابت در زمان تشخیص در افراد مورد مطالعه 5/5 ± 7/8 سال بود. در این تحقیق عفونت هلیکوباکترپیلوری در همه بیماران مورد مطالعه ریشه کن شد که با تست اوره تنفسی (UBT) اثبات شد. میانگین سطح HbAlc قبل از درمان 2/1 ± 6/8 بوده است که این مقدار بعد از درمان 2/1 ± 9/7 شده است که این تغییر از نظر آماری معنی دار می باشد (05/0 P<).
درمطالعه ما ارتباط مثبتی بین اثر ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری و کنترل قند خون (کاهش میزان HbAlc) یافت شده است؛ ولی برای دست یابی به نتایج دقیق تر مطالعات بیشتری در بیماران دیابتی توصیه می شود.