بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری بر شدت رقابت چند گونه ای و برخی شاخص های رشدی گونه های مزرعه ذرت ((Zea mays L

بدلیل اهمیت توان جذب آب گونه های گیاهی، میزان آب آبیاری، کیفیت آب و خاک و نقش آنها در تعیین رقابت درون و بین گونه ای گیاهان، آزمایشی در سال زراعی 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب طرح پیمایشی با چهار سطح آب آبیاری (610،730، 880 و 1230 میلی متر) و دو سطح کنترل علف های هرز (کنترل کامل علف های هرز و عدم کنترل علف های هرز) اجرا شد. در پنج مرحله از رشد ذرت، اوایل، اواسط، اواخر دوره بحرانی کنترل علف های هرز، همزمان و دو هفته بعداز برداشت از ذرت و گونه های ناخواسته همجوار آن نمونه برداری شد. در هر نمونه، گونه ها جداسازی، شمارش و سطح برگ، وزن خشک برگ و ساقه ها جهت برآورد رقابت درون و بین گونه ای، کل ماده خشک تولید شده (TDM) و سرعت رشد (CGR) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که ضرایب رقابت درون گونه ای و بین گونه ای ذرت و علف-های هرز دارای همبستگی بالایی با میزان آب آبیاری بودند. در تیمار عدم کنترل علف های هرز، در بیشترین میزان آب آبیاری، همواره تمام گونه-های پهن برگ دارای بیشترین مقدار تولید ماده خشک بودند و زمانیکه انواع گونه های علف هرز پهن برگ و باریک برگ با هم در رقابت بودند، میزان سرعت رشد پهن برگها بسیار بیشتر از باریک برگ ها بود. با افزایش میزان آبیاری، میزان ماده خشک تولیدی ذرت متناسب با میزان آب افزایش یافت. در تیمار عدم کنترل علف های هرز، ماده خشک تولیدی ذرت نسبت به تیمار شاهد (کنترل کامل علف های هرز) 29% کاهش نشان داد و در بیشترین میزان آب آبیاری، همواره تمام گونه ها دارای بیشترین مقدار تولید ماده خشک بودند. سرعت رشد ذرت نیز در تیمار کمینه آبیاری نسبت به سایر تیمارها، بیشترین مقدار (g.m-2.day-1 47/53) بود و در میزان متوسط آب آبیاری سرعت رشد ذرت (g.m-2.day-1 80/19) کم ترین مقدار بود.