بررسی اثر متفورمین بر اندکس های فعالیت تومور اولیه پستان: یک مطالعه آینده نگر

نقش متفورمین در کاهش خطر سرطان در مطالعات تجربی و یا گذشته نگر به ویژه در بیماران مبتلا به دیابت و سرطان گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تحمل داروی متفورمین توسط بیماران غیردیابتی و اثر آن بر فعالیت تکثیر سلولی سرطان پستان انجام گردید.
این مطالعه توصیفی-تحلیلی آینده نگر از اسفند 1392 تا شهریور 1393 در بیماران فاقد دیابت مراجعه کننده به درمانگاه جراحی سرطان بیمارستان امام خمینی (ره) تهران پس از گزارش آسیب شناسی سرطان مهاجم پستان نمونه برداری انجام گردید. بیماران در فاصله سنی 18-70 سال و بدون بیماری کبدی، کلیوی، قلبی و یا ریوی مزمن بوده و بر اساس مشخصات تومور کاندید دریافت شیمی درمانی پیش از عمل جراحی نبودند. مقایسه تزاید سلولی با بررسی فعالیت Ki-67 در نمونه بیوپسی اولیه و جراحی نهایی به روش ایمونوهیستوشیمی صورت پذیرفت. داروی متفورمین به مقدار mg 500 سه بار در روز در بازه زمانی بین بیوپسی و جراحی تجویز گردید. میزان قندخون و انسولین ناشتا پیش و پس از خاتمه تجویز متفورمین اندازه گیری شد.
20 بیمار در گروه کنترل و 25 بیمار در گروه مداخله ( درمان با متفورمین) قرار گرفتند. در حالی که بین دو گروه تفاوت معنادار آماری از نظر سن، وزن و مرحله تومور وجود نداشت، میانگین Ki-67 در گروه مداخله به طور معناداری کاهش و در گروه کنترل افزایش نشان داد. در گروه مداخله سطح سرمی انسولین و قند ناشتا هم کاهش یافت (04/0P=).
مصرف متفورمین در یک دوره درمانی کوتاه مدت تاثیر معنا دار در مهار رشد سلول های سرطانی داشت و دارو به خوبی در بیماران تحمل گردید.