گزارش برنامه محیط کار عاری از مواد مخدر در بیمارستان دکتر مسیح دانشوری

امروزه مصرف مواد مخدر و محرک یک معضل بزرگ در ایران است. بطور معمول معتادین ایرانی مرد، متاهل و شاغل می باشند. کارایی کارمندان معتاد شاغل در حدود دو سوم ظرفیت شان است. این افراد در رسیدن به محل کار 3 برابر تاخیر بیشتر دارند. همچنین غیبت از کار نیز در این اشخاص بیشتر مشاهده می گردد. از این رو بهره وری شغلی و عملکرد پایین تری دارند. لذا ضروری است تا برای ایجاد محیط های کاری عاری از مواد مخدر و داشتن کارمندانی با بیشترین کارایی و اثربخشی، برنامه ریزی هایی صورت پذیرد. این مطالعه به منظور ارزیابی اثربخشی برنامه کمک به کارمندان بیمارستان دکتر مسیح دانشوری انجام گرفته است.
طی سال های 89 تا 93، از 1000 کارمند تمام وقت یا پاره وقت شاغل در بیمارستان مسیح دانشوری بطور تصادفی نمونه آزمایش ادرار برای تشخیص مصرف مواد مخدر و محرک گرفته شد. افرادی که در مرحله دوم وارد مطالعه شدند (14 نفر) حداقل دارای دو نتیجه مثبت آزمایش ادراری برای تشخیص مصرف مواد بودند و برای مدت 4 سال پیگیری شدند. یک پزشک برای مشاوره در طول برنامه ترک مواد حاضر بود. در ابتدای مطالعه و نیز در زمان پیگیری، از بیماران در مورد استفاده از مواد طی 30 روز گذشته و همچنی در سال گذشته سوال گردید. پاسخ منفی برای مصرف مواد بعنوان ترک در نظر گرفته شد.
تمام بیماران مورد مطالعه مرد (100%) بودند که متوسط سنی90/6±23/37 سال داشتند. 9/92% ایشان تجربه مصرف سیگار داشتند. متوسط سن شروع مصرف مواد در آنها 79/5±25/26 سال محاسبه شد. کمترین تمایل برای ترک سیگار در درجه اول بین افرادی بود که مصرف شیره داشتند (2نفر). در این مطالعه متوسط دوره ترک در بیماران 28/85±75/160 روز بود.
بر اساس نتایج بدست آمده به نظر می رسد که وجود یک پزشک یا تیم پزشکی مقیم برای ترک مصرف مواد موثرتر بوده و با درصد پایین تر عود مصرف همراه است.