بررسی کلونیزاسیون میکروبی و مقاومت دارویی در بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک

فیبروز کیستیک یک بیماری ژنتیکی اتوزومال غالب است. این بیماری با موتاسیون ژن تنظیم کننده انتقال غشایی فیبروز کیستیک (CFTR) و انتقال مختل یون کلراید از غشا سلولی مشخص می شود. استافیلوکوک اورئوس، سودوموناس آئروژینوزا، بورخولدریا سپاسیا در کشت ترشحات تنفسی بیماران فیبروز کیستیک شناسایی شده و عفونت های این میکروارگانیسم ها با موربیدیتی و مورتالیتی بالا در ارتباط هستند. در بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک، التهاب شدید راه های هوایی می تواند سبب برونشکتازی پیشرفته شود که ممکن است باعث مشکل تنفسی و مرگ در این بیماران گردد. هدف از این مطالعه، ارزیابی یافته ها ی بالینی تست های آزمایشگاهی، کلونیزاسیون باکتریایی و مقاومت دارویی در کودکان و بالغین جوان مبتلا به فیبروز کیستیک بستری در بخش کودکان بیمارستان دکتر مسیح دانشوری تهران در طی سال های 2006-2011 بود. این مطالعه مقطعی بر روی 23 کودک و بالغ جوان مبتلا به فیبروز کیستیک شامل 12 بیمار دختر (2/52%) و 11 بیمار پسر (8/47%) انجام گرفت. بیماران میانگین سنی 7/6 ± 5/14 داشتند. کشت خلط 10 بیمار (5/43%)، شامل 5 دختر (3/8%) و 5 پسر (5/45%)، از نظر سودوموناس آئروژینوزا و 2 بیمار (7/8%)، شامل یک پسر (1/9%) و یک دختر (3/8%) از نظر استاف آرئوس مثبت گزارش گردید. همچنین 2 بیمار دیگر (7/8%) از نظر میکوباکتریوم های غیر توبرکلوزیس مثبت بودند. آزمون پوستی توبرکولین در 10 بیمار پسر (46%) و 12 بیمار دختر (55%) منفی گزارش گردید. بر اساس آنتیبیوگرام به دست آمده از کشت خلط بیماران، سودوموناس آئروژینوزا بالاترین حساسیت دارویی را نسبت به سیپروفلوکساسین (4/71%)، سپس آمیکاسین (50%)، سفتازیدیم (30%) و سفتریاکسون (18%) داشت. در این مطالعه، شیوع سالانه عفونت های ریوی در بیمارانی که آنتی بیوتیک پروفیلاکسی نبولایز شده دریافت کرده اند به طور معناداری پایین تر از بیمارانی بود که این درمان پیشگیرانه را دریافت ننمودهاند (05/0P<). نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که مصرف داروهای استنشاقی جهت پروفیلاکسی در بیماران فیبروز کیستیک می تواند میزان بستری شدن و عوارض مربوط به بیماری را کاهش دهد.