سازگاری با خشکی در جو وحشی (Hordeum spntaneum) بومی ایران

جو وحشی دارای تنوع ژنتیکی وسیعی بوده و بنابراین سازگاری بالایی با شرایط محیطی سخت دارد. هدف از این تحقیق ارزیابی دامنه سازگاری به خشکی در ژنوتیپ های Hordeum spontaneum بومی اقلیم های مختلف ایران بود. از جمعیت اولیه ای شامل 193 ژنوتیپ، 19 ژنوتیپ بر اساس حداکثر فاصله اقلیدوسی به عنوان نماینده تنوع ژنتیکی جو وحشی بومی ایران انتخاب شدند و از نظر تحمل به تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفتند. از آغاز مرحله خروج سنبله، دو تیمار آبی شامل؛ آبیاری نرمال (100-90% ظرفیت زراعی) و تنش خشکی (30-20% ظرفیت زراعی) بر گیاهان اعمال شد. نتایج نشان دهنده وجود همبستگی منفی میان شاخص تحمل تنش با صفات فنولوژیک و اتلاف آب نسبی برگ بود. ژنوتیپ های بومی اقلیم مدیترانه ای و استپی سرد، بالاترین مقادیر اتلاف آب نسبی را به خود اختصاص داده و ژنوتیپ های اقلیم بیابانی سازگاری بیشتری را با تنش خشکی نشان دادند که ناشی از کاهش اتلاف آبی برگ در این ژنوتیپ ها بود. به نظر می رسد که ژنوتیپ های بومی اقلیم های غیر قابل پیش بینی سازگاری بیشتری با شرایط سخت محیطی داشته باشند.