پیش بینی غلظت بهینه سولفینول در واحد تصفیه گاز پالایشگاه خانگیران از طریق سیستم استنتاج تطبیقی عصبی- فازی و شبکه رگولاریزاسیون

غلظت سولفید هیدروژن در گاز اسیدی ورودی به واحد بازیافت گوگرد از جمله پارامترهای مهم و تاثیرگذار می باشد که باید طراحان آن واحدها در هنگام تصمیم گیری برای انتخاب فرآیند یا ساختار درست جهت بدست آوردن بیشترین بازده بازیافت گوگرد در نظر داشته باشند. استفاده از حلال های ممانعت فضایی شده مانند آمین های نوع سوم ارتقاء یافته و همچنین ساختارهای متفاوت برای واحد تصفیه گاز، از جمله گزینه های مختلف برای غنی سازی گاز اسیدی (AGE) که به منظور کاهش غلظت دی اکسید کربن و هیدروکربن های آروماتیکی سنگین و افزایش غلظت سولفید هیدروژن در جریان خوراک ورودی به واحد بازیافت گوگرد انجام می گیرد، خواهد بود. در مقاله حاضر با استفاده از تلفیق نرم افزار اسپن-هایسیس و دو شبکه مجزا (به نام های شبکه رگولاریزاسیون و سیستم استنباط فازی- عصبی تطبیقی) نسبت به مقایسه توانایی غنی سازی گاز اسیدی حلال سولفینول-M (سولفولان+MDEA) در غلظت بهینه و حلال رایج MDEA، هنگامی که هر دوی آن ها به عنوان حلال واحد تصفیه گاز مورد استفاده قرار می گیرند، اقدام شده است. نتایج حاصل از شبیه سازی حاکی از آن بود که در غلظت بهینه حلال سولفینول-M (شامل 37% وزنی سولفولان و 45% وزنی MDEA) تمامی تولوین و اتیل بنزن و همچنین 80% از بنزن ورودی به واحد تصفیه گاز، از خوراک ورودی به واحد بازیافت گوگرد حذف خواهند شد. علاوه بر این، کسر مولی سولفید هیدروژن در خوراک ورودی به واحد بازیافت گوگرد از مقدار فعلی 48/33% به بالای 57% افزایش پیدا خواهد کرد. افزایش انتخاب پذیری حلال سولفینول-M باعث افزایش کسر مولی دی اکسید کربن در جریان گاز شیرین به حدود 5/4% خواهد شد که کماکان زیر مقدار مجاز می باشد.