ارزیابی کاربرد اجزا محدود در تخمین بارش ناحیه ای مطالعه موردی حوضه آبریز دشت مشهد

تخمین بارش ناحیه ای (روزانه، ماهانه و...) نیاز اساسی بسیاری از پروژه های آب و هواشناسی است. روش های مختلفی در این خصوص وجود دارد که اجزاء محدود یکی از آن ها است. این تحقیق با هدف تخمین بارش ناحیه ای در مقیاس روزانه، ماهانه و سالانه در حوضه آبریز دشت مشهد با یک دوره آماری 16ساله (1391-1376) برای 42 ایستگاه باران سنجی با روش گلرکین (یکی از روش های اجزاء محدود) صورت پذیرفت. سپس با روش های مرسوم دیگر نظیر روش میانگین ریاضی، تیسن، کریجینگ و IDW مقایسه شد. تحلیل روش های تیسن،کریجینگ وIDW در محیط نرم افزاری ArcGIS10 و روش اجزا محدود با برنامه نویسی MATLAB انجام گرفت. روش مبنای مقایسه، روش منحنی همباران قرارگرفت. نتایج نشان داد که روش اجزاء محدود (بر اساس RMSE) نسبت به روش میانگین ریاضی از دقت بالایی برخوردار، نسبت به روش کریجینگ و IDW تقریبا دارای دقت یکسان و در مقایسه با روش تیسن دارای مقدار کمی خطا بود.