تعیین حد آستانه کاهش عملکرد ریحان و ارزیابی مدل های جذب آب تحت شرایط تنش شوری

شوری منابع آب و خاک از چالش های مهم بخش کشاورزی در ایران است. در زمینه چگونگی پاسخ گیاهان به تنش شوری، چند مدل ریاضی وجود دارد. لیکن اغلب این مدل ها در شرایطی خاص کاربرد دارند. هدف از این پژوهش، برآورد آستانه کاهش عملکرد ریحان، مدل سازی واکنش گیاه ریحان به شوری و نیز ارزیابی کارآیی مدل های ریاضی موجود در برآورد عملکرد این گیاه بود. به همین منظور، آزمایشی با 13سطح مختلف شوری شامل شوری های 2/1، 8/1، 2، 2/2، 5/2، 8/2، 3، 5/3، 4، 5، 6، 8 و 10 دسی زیمنس بر متر انجام شد. تیمارهای شوری با استفاده از اختلاط آب رودخانه شور با آب شرب تهیه شد. به منظور کمی کردن اثر شوری بر عملکرد محصول، از هفت مدل ریاضی استفاده شد. نتایج نشان داد آستانه کاهش عملکرد ریحان نسبت به شوری خاک 25/2 دسی زیمنس بر متر و شیب خط کاهش عملکرد، 2/7 درصد بر دسی زیمنس بر متر می باشد. مدل ون گنوختن و هافمن (48) در شبیه سازی تابع کاهش عملکرد ریحان به شوری عصاره اشباع دقتی بیشتر نسبت به دیگر مدل ها داشت. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد که مدل های ون گنوختن و هافمن (48)، استپوهن و همکاران (44) و همایی و همکاران (13) برای شبیه سازی واکنش عملکرد ریحان به شوری عصاره اشباع خاک از دقتی مناسب برخوردارند.