بررسی تاثیر سیلیس بر بهبود تحمل به تنش شوری کلرید سدیم در یونجه یک ساله (Medicago scutellata L.)

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر سیلیکون در افزایش تحمل به شوری کلرید سدیم گیاه یونجه طراحی شده است. گیاهان در محیط کشت شنی در گلخانه کاشته شدند. محلول غذایی مورد استفاده هوگلند بود که براساس تیمارهای آزمایش تعدیل شد. آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی و با دو عامل انجام شد. فاکتور شوری شامل دو سطح صفر، 100 میلی مولار کلرید سدیم و فاکتور سیلیکون شامل سه سطح صفر، 75/0 و 5/1 میلی مولار سیلیکون به صورت سیلیکات سدیم بود. نتایج نشان داد که شوری رشد گیاهان را کم کرد و تغذیه سیلیکون به ویژه در سطح 5/1 میلی مولار سبب بهبود رشد و افزایش وزن تر و خشک کل گیاهان شد. شوری موجب افزایش میزان سدیم و کاهش پتاسیم شد، درحالی که تیمار سیلیسیم به ویژه در سطح 5/1 میلی مولار موجب کاهش سدیم و افزایش یون پتاسیم شد. فعالیت آنزیم کاتالاز در گیاهان تحت شوری کاهش و محتوی پراکسید هیدروژن و میزان پراکسیداسیون لیپید و نشت الکترولیت ها از غشاهای زیستی افزایش یافت، درحالی که سیلیکون موجب ازدیاد فعالیت این آنزیم در گیاهان تحت شوری شده و محتوی پراکسید هیدروژن را کم کرد. میزان پراکسیداسیون لیپید و نشت الکترولیت ها این نتایج آشکار می سازد که سیلیکون احتمالا با کاهش میزان سدیم و افزایش پتاسیم در سطح 5/1 میلی مولار موجب بهبود فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و کاهش تنش اکسیداتیو شد، این امر منجر به افزایش رنگیزه های فتوسنتزی، کارآمدی بیشتر غشاهای زیستی در گیاهان تحت شوری گردید. به این ترتیب کاربرد سیلیکون موجبات افزایش تحمل تنش شوری گیاه یونجه یک ساله را فراهم کرد.