نانوکامپوزیت های پلی(وینیلیدن فلوئورید) و خواص آن ها

پلی (وینیلیدن فلوئورید) به دلیل خواص مکانیکی، پایداری شیمیایی و خاصیت فروالکتریک عالی بسیار مورد توجه پژوهشگران است. این پلیمر ساختار شیمیایی ساده ای دارد و قابلیت داشتن پنج شکل بلوری (δ ،γ ،b ،a و ε) را دارد. در این میان، فاز β به علت ممان دوقطبی زیادی که دارد از فعالیت پیرو و پیزوالکتریک زیادی برخوردار بوده و به همین دلیل بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. تاکنون روش های مختلفی برای افزایش مقدار فاز β در پلی (وینیلیدن فلوئورید) کشف و ارائه شده است که عبارت از کشش مکانیکی، اعمال فشار زیاد، سرد کردن مذاب، استفاده از حلال های قطبی، تزریق مذاب، قطبش تحت کرنش و میدان الکتریکی قوی، استفاده از کوپلیمرها، افزودن نانوذرات و الکتروریسی است. هدف از این مطالعه، جمع آوری و بررسی پژوهش های گسترده انجام شده در زمینه تهیه و مشخصه یابی نانوکامپوزیت های پلیمری پلی(وینیلیدن فلوئورید) با نانولوله های کربن، نانورس ها و سایر نانوذرات است. برای درک اهمیت فناوری نانو و به روزرسانی اطلاعات، سعی شده است تا داده های برخی از مقالات معتبر که در زمینه نانوکامپوزیت های پلی (وینیلیدن فلوئورید)منتشر شده، جمع آوری و بررسی شود. افزون براین، چهارچوب پژوهش های علمی موجود در کار حاضر، بر پیشرفت در زمینه نانوکامپوزیت های پلی(وینیلیدن فلوئورید)، با هدف افزایش مقدار فاز بتا در پلی(وینیلیدن فلوئورید) و افزایش خاصیت پیزوالکتریک آن متمرکز شده است.