چسب ها و سامانه های اپوکسی تک جزئی

سامانه های اپوکسی، به علت دارا بودن خواص بسیار مطلوب، از جمله چسبندگی عالی، مقاومت شیمیایی و گرمایی زیاد و خواص فیزیکی-مکانیکی مناسب، کاربردهای فراوانی در صنایع مختلف دارند. به طورکلی، سامانه های اپوکسی به دو دسته دوجزئی و تک جزئی تقسیم می شوند. در این مقاله، انواع سامانه های تک جزئی، عوامل پخت و شتاب دهنده های مناسب آن ها ارائه شده است. در سامانه های نام برده، رزین و عامل پخت از پیش با یکدیگر ترکیب می شوند. همچنین، تا زمانی که شرایط محیطی مناسب فراهم نشود، واکنش پخت درخور توجهی اتفاق نمی افتد. طی سال ها، چند روش جدید توسعه یافته است تا سامانه های تک جزئی با عمر مفید طولانی و خواص عملکردی مناسب ارائه شوند. در میان این روش ها، استفاده از عوامل پخت تاخیری موثرترین و کاربردی ترین روش است. از میان عوامل پخت تاخیری نیز دی سیان دی آمید، افزون بر تامین خواص فیزیکی مکانیکی مطلوب تر، طول عمر طولانی تری نسبت به سایر عوامل پخت تک جزئی ایجاد می کند. واکنش پخت با عوامل پخت تاخیری در دماهای زیاد اتفاق می افتد. ازاین رو، برای دست یابی به سامانه پخت مناسب در دماهای کمتر، یک یا چند شتاب دهنده سازگار با عامل پخت گزینشی لازم است. به طور معمول، برای سامانه های تک جزئی با عامل پخت دی سیان دی آمید، اوره های استخلاف شده مناسب ترین شتاب دهنده اند. از میان اوره های استخلاف شده نیز 4،4-متیلن بیس(فنیل دی متیل اوره A) نوع ایزومری، با نام تجاری Omicure U-52 بهترین عملکرد را داراست، زیرا مجموعه ای از خواص بهینه را ایجاد می کند.