ارتباط حساسیت اخلاقی با کیفیت زندگی کاری در پرستاران بیمارستان های شهر تبریز در سال 1393

کیفیت زندگی کاری، مفهومی مهم در چگونگی ایفای نقش مراقبتی پرستاران به شمار می رود. حساسیت اخلاقی نیز به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر تصمیم گیری های شغلی پرستاران محسوب می گردد. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط حساسیت اخلاقی با کیفیت زندگی کاری در پرستاران بیمارستان های شهر تبریز بود.
پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی بود که به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه پرستاران زن شاغل در بیمارستان های شهر تبریز در سال 1393 بودند و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه‍ای تعداد 186 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه حساسیت اخلاقی کیم و کیفیت زندگی کاری بروکس و آندرسون استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
براساس یافته ها، همبستگی مثبت میان حساسیت اخلاقی با کیفیت زندگی کاری - خانگی (342r= ،p=001/0p=)، کیفیت زمینه کاری (364r= ،p=001/0p=) و کیفیت دنیای کاری (378r= ،p=001/0p=) به دست آمد، اما میان کیفیت برنامه کاری با حساسیت اخلاقی ارتباطی یافت نشد (190،r= 196/0p=).
با توجه به ارتباط حساسیت اخلاقی با کیفیت زندگی کاری در پرستاران، به نظر می رسد، می توان با ارتقای سطح آگاهی اخلاقی پرستاران از طریق آموزش و تشویق رفتارهای اخلافی، شاهد افزایش کیفیت زندگی کاری در آنان بود.