اثر سم مالاتیون بر شکستگی DNA در بافت کبد و آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) با استفاده از روش میانگین وزنی

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سم مالاتیون بر شکستگی DNA در بافت کبد و آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. این آزمایش به مدت نه روز با چهار تیمار سم یعنی غلظت های 0 (کنترل)، 025/0، 05/0 و 075/0 میلی گرم بر لیتر و سه تکرار اجرا شد. نمونه گیری از کبد و آبشش در روزهای اول، پنجم و نهم صورت گرفت و نمونه های موردنظر پس از جداسازی در میکروتیوپ های حاوی الکل نگهداری شدند. استخراج DNA براساس دستورالعمل موجود در کیت Cinapure DNA انجام گرفت و سپس با ژل الکتروفورز ران شد و در پایان با دستگاه ژل داک عکسبرداری شد. درصد شکستگیDNA با استفاده از میانگین وزنی تعیین گردید. بر طبق نتایج اثر غلظت سم و زمان و اثر متقابل زمان- غلظت بر روی سطح آسیب DNA در بافت کبد و آبشش بین تیمارهای مختلف کاملا معنی دار بود. بیشترین آسیب در بافت کبد در غلظت 075/0 و آبشش در غلظت 05/0 میلی گرم بر لیتر و هر دو بافت در روز نهم دیده شد که به دلیل عدم سازوکارهایی در هر دو بافت برای ترمیم آسیب وارد شده توسط سم و مقابله با آن می باشد. همچنین بیشترین میزان آسیبDNA در بافت کبد مشاهده شد. بنابراین شکستگی DNA می تواند روش مناسبی برای تشخیص آسیبهای ژنتیکی ناشی از آلاینده های محیطی استفاده شود و بعنوان یک نشانگر زیستی در مطالعات اکوتوکسیکولوژی مورد استفاده قرار بگیرد.