ارزیابی احتمال خطر زیست محیطی گیاهان زینتی تراریخته

اصلاح نباتات سنتی، کاربرد و زیبایی گیاهان زینتی را افزایش داده است اما بیوتکنولوژی می تواند صفت های جدیدی را در گیاهان زینتی ایجاد کند که با روش های مرسوم دورگ گیری امکان پذیر نیست، به عنوان مثال تولید گلبرگ های آبی رنگ در میخک و رز نمونه ای از صفت های جدید حاصل از بیوتکنولوژی هستند. کاربرد های مهندسی ژنتیک در گیاهان زینتی به تغییر رنگ گل محدود نمی شود، بلکه ایجاد مقاومت به آفت ها و بیماری های گیاهی و نیز افزایش طول دوره گلدهی و طول عمر شاخه های بریده گیاهان زینتی و بسیاری از صفت های دیگر از آن جمله اند. پیش بینی می شود که صنعت تولید و تبادل گیاهان زینتی در آینده ای نه چندان دور با تحولی شگرف روبه رو شود. این تحول مرهون نقش مهندسی ژنتیک خواهد بود. هم زمان با پیدایش هر فناوری جدیدی، ملاحظاتی هم درمورد استفاده از آن ابراز می شود. تجاری سازی گیاهان تراریخته زینتی هم سوالاتی را درمورد اثرهای احتمالی این گیاهان در مدیریت اکوسیستم به وجود آورده است. این سوالات دارای خواستگاه های متعدد مشروع یا نامشروع هستند که این نوشتار در پی واکاوی این خواستگاه ها نیست، بلکه هدف از این نوشتار طرح این سوال ها و ارایه پاسخ به آن هاست. این مقاله به ارزیابی احتمال خطر زیست محیطی گیاهان زینتی تراریخته، نتایج پژوهش ها و قوانین و مقررات موجود می پردازد. بررسی این مقاله و آشنایی با نحوه ارزیابی گیاهان زینتی تراریخته می تواند برای اهل فن و به ویژه مسئولین نظارتی مفید باشد.