ضوابط کارکردگرایی در نگاه به دین

نگاه عمل گرایانه و توجه به کارکردهای دین، یکی از روش هایی است که در حوزه دین پژوهی و عرصه تبلیغ دین مورد استفاده قرار می گیرد. در نصوص دینی نیز استفاده از این روش قابل مشاهده است؛ ولی نکته مهم در استفاده از این روش اینکه استفاده از این روش با چه ضوابط و معیار هایی باید انجام پذیرد؟ استفاده صحیح و منطبق با ضوابط از این روش می تواند باعث موفقیت بیشتری در فهم دین، بهره مندی از دین و نشر دین شود؛ همان گونه که استفاده بدون ضابطه و نادرست از این روش، فهم نادرست از آموزه های دینی و انحرافات علمی و عملی در مسائل دینی را می تواند به دنبال داشته باشد. در این تحقیق با تامل در آیات و روایاتی که به بیان کارکردهای آموزه های دینی پرداخته اند و همچنین تاملات عقلی به این نتیجه می رسیم که برای استفاده از این روش، لازم است معیارها و ضوابطی را مورد لحاظ قرار دهیم؛ از جمله توجه همزمان به کارکردهای دنیوی و اخروی، توجه به اصیل بودن کارکردهای اخروی و تبعی بودن کارکردهای دنیایی و عدم استفاده از روش کارکردگرایی در حوزه های کاملا نظری دین.