نقش شبکه های بوم شناختی در طرح ریزی «محیط شناختی-هویت بخشی» منطقه های شهری (مطالعه موردی: منطقه شهری پولادشهر اصفهان)

پایداری محیطی منطقه های شهری وابسته به تعاملات اعتلایی عناصر کالبدی شهر با بستر طبیعی محل استقرار آن است. پایداری بوم سیستم های محیطی نیازمند همزیستی متعاملانه، متعادلانه و استعلایی عناصر محیط با محیط های بزرگتر از خود است. با رشد روزافزون منطقه های شهری، نواحی بیشتری از سیمای سرزمین های طبیعی جزو محدوده های شهری واقع می شوند، و ابقاء ویژگی های زیستی آنها می طلبد روندهای بوم شناختی و محیط زیستی توامان ارتقاء یابند. پاسخ برنامه ریزان، برنامه ریزی شبکه های بوم شناختی در راستای طرح ریزی شبکه ارتباط-انزوای عناصر طبیعی و انسان ساخت سیمای سرزمین شهری است. هدف مطالعه حاضر، در روند بررسی عملکرد جغرافیا شناختی-انسان شناختی عناصر سیمای سرزمین منطقه شهری پولادشهر اصفهان، طرح ریزی شبکه هویت بخش شهرجدید پولادشهر است. روش تحقیق حل مساله، در پی بررسی داده های مطالعه موردی، مرور مبانی نظری و تبیین چارچوب مفهومی مولفه های سازنده هویت شهری، پیشنهاد چیدمان عناصر ساختاری شهرجدید پولادشهر بر اساس مولفه های هویت بخش «بوم شناختی»، «کالبد شناختی» و «انسان شناختی» است. استخراج مبانی مفهومی مولفه ها٬ و پیش بینی تعاملات آنها٬ می تواند در سایه مبانی طرح ریزی ساختار محیط شناختی کالبد شهرجدید، در تداوم هویت مطلوب منطقه شهری تاثیر بسزا داشته باشد.