اثرات زلزله های دور و نزدیک گسل در تحلیل برخوردسازه های ایزوله شده توسط جداگرهای LRB

برخورد ساختمان های پایه ثابت در اثر حرکت های قوی زمین، می تواند موجب آسیب های موضعی و یا فرو ریزی سازه ها گردد. در واقع، نبود فاصله کافی جهت تسهیل جابجایی نسبی موجب برخورد سازه های مجاور شده، رفتار لرزه ای آنها را متاثر خواهد نمود. این مسئله برای سیستم های نوین لرز های مانند جداگر های لرزه ای کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. در مقاله ی حاضر به منظور بررسی اثر حوزه های دور و نزدیک گسل، امکان برخورد سازه ی ایزوله شده با دیوار پیرامونی و سازه های پایه ثابت مجاور فراهم گردیده است. نتایج حاصل نشان می دهد علاوه بر پریود غالب، هر چه زمان تناوب متوسط رکورد (Tm) به زمان تناوب طبیعی سازه ها نزدیک باشد، برخورد بحرانی تر خواهد بود. همچنین هرچه ارتفاع سازه های مجاور به سازه ی ایزوله شده نزدیک تر باشد، اثرات زلزله های نزدیک گسل بحرانی تر خواهد بود. نتایج تحلیل ها نشان داد، میزان تاثیر پذیری نیروی ضربه در زلزله های نزدیک گسل با افزایش ارتفاع سازه های مجاور می تواند تا حدود 4 برابر بیشتر از زلزله های دور از گسل باشد.