بهینه سازی حذف آفت کش دیازینون از محیط های آبی توسط فرایند انعقاد الکتریکی با استفاده از روش سطح پاسخ

آفت کش دیازینون یکی از پر مصرف ترین سموم ارگانوفسفره بوده که سازمان جهانی بهداشت این آفت کش را در زمره سموم با درجه خطر متوسط در کلاس II طبقه بندی کرده است. مطالعه حاضر با هدف بهینه سازی فرآیند انعقاد الکتریکی در حذف آفت کش دیازینون از محیط های آبی به روش سطح پاسخ انجام پذیرفت.
بر مبنای یک مطالعه تجربی آزمایشگاهی به روش بهینه D، بررسی تاثیر متغیرهای مستقل شامل غلظت آفت کش دیازینون (100-10 میلی گرم در لیتر)، ولتاژ اعمال شده (40-20 ولت)، زمان واکنش (60-10 دقیقه) و pH محلول (10-3) بر راندمان حذف دیازینون با تعداد 30 مرحله آزمایش انجام شد. بهینه سازی شرایط با استفاده از روش سطح پاسخ و تحلیل مدل پیشنهادی به روش آنالیز واریانس صورت پذیرفت.
مدل پیشنهادی برای میزان راندمان حذف دیازینون از نظر آماری در سطح اطمینان 95 درصد معنی دار و ضعف برازش برای مدل پیشنهادی در سطح اطمینان 95 درصد بی معنی بود (614/0p=). راندمان حذف دیازینون تابع تغییرات غلظت اولیه، ولتاژ اعمال شده و زمان واکنش بود. هم چنین راندمان حذف دیازینون در شرایط بهینه (mg/l 100 و ولتاژ 20 ولت) برابر با 6/84 درصد تعیین گردید.
استنتاج: فرایند انعقاد الکتریکی تحت شرایط آزمایشگاهی ذکر شده یک روش کارآمد برای حذف آفت کش دیازینون از محلول های آبی می باشد. طراحی آزمایش به روش بهینه D می تواند به نحو مطلوبی فرایند حذف را بهینه سازی نموده و با کاهش تعداد آزمایش ها بهترین شرایط حذف آلاینده را تامین نماید.