تغییرات ویژگی های کیفی سیر سفید همدان در زمانهای قطع و سطوح مختلف آبیاری در مدت نگهداری و رابطه آن با کارایی مصرف آب

پژوهش حاضر به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی به مدت سه سال در همدان اجرا شد که در آن مقادیر مختلف آب آبیاری به عنوان عامل اصلی (در سطوح 75، 100 و 125 درصد نیاز آبی) و زمان‌های قطع آبیاری به عنوان کرت فرعی (زمان رایج قطع آبیاری در منطقه، یک هفته قبل و یک هفته بعد از زمان معمول منطقه) در 3 تکرار به اجرا درآمد. 20 روز پس از قطع آبیاری هر تیمار، سوخ‌ها برداشت شد و اثر سطوح مختلف و زمان های قطع آبیاری بر برخی عوامل کیفی و عمر انباری سیر در مدت شش ماه نگهداری، اندازه‌گیری و رابطه عوامل رنگ، درصد فساد و افت وزنی سوخ های سیر در انتهای مدت انبارداری با کارایی مصرف آب تعیین ‌شد. نتایج نشان داد در طول مدت نگهداری در انبار، مقادیر پیرووات، تغییرات رنگ، افت وزنی و فساد، افزایش معنی دار و درصد رطوبت سیرچه ها کاهش معنی داری داشت. تاخیر در قطع آبیاری سبب افت ترکیب های عطر و طعم دهنده و نیز افزایش افت وزنی و فساد سوخ های سیر در مدت نگهداری در انبار شد. تغییرات رنگ در قطع های دیرتر آبیاری کاهش یافت ولی این کاهش معنی دار نبود. مقادیر آب آبیاری اثر معنی داری بر عوامل کیفی سوخ های سیر نشان نداد. با افزایش کارایی مصرف آب، کاهش در مقادیر افت وزنی، فساد و تغییرات رنگ سوخ های سیر مشاهده شد. در نتیجه، آبیاری 75 درصد نیاز آبی با بالاترین کارایی مصرف آب و تاریخ قطع یک هفته زودتر از زمان رایج منطقه مناسب تشخیص داده شد.