بررسی نقش فناوری در توسعه صنایع فرهنگی و خلاق: مطالعه موردی فرش دستبافت ایرانی

صنایع فرهنگی، منبع بی نهایت خلاقیت انسانی برای دستیابی به رشد و شکوفایی در صنعت است و فناوری نقش اساسی برای پیشبرد و بومی سازی و گسترش صنایع فرهنگی در کشورمان دارد. با توجه به پیشینه طولانی کشورمان در صنعت فرش و عدم استفاده از فناوری مناسب در طرح، رنگ، سایز و ابعاد، نوع، نخ و... و کم توجهی به سلیقه مشتری موجب شده تا کشورهایی که عمر کوتاهی در این صنعت دارند، نقش پیشرو را در بازار داشته باشند و کشورمان رقابت کم توفیقی را در کارنامه خود داشته باشد. در این پژوهش بر آنیم تا با استفاده از روش های تحلیلی و توصیفی و نیز با استفاده از مصاحبه و مطالعه موانع و مشکلات موجود این صنعت را به چالش کشیده و راه حل مناسب برای پیشبرد این صنعت ارائه نماید. نتایج این پژوهش نشان می دهد که با توجه به پیشینه غنی فرهنگ ایرانی اسلامی کشور ایران، بخش فرهنگ و هنر با زایش و توسعه صنایع فرهنگی، می تواند از حوزه هزینه محور به عرصه ثروت آفرینی وارد و به عنوان مرکز اصلی اقتصادی کشور تبدیل شود و صنایع فرهنگی تنها ابزار ملت ها برای حفاظت فرهنگ و هویت ملی آن کشور و سرمایه گذاری در صنایع بومی است. همچنین به کمک فناوری و بهره مندی از خلاقیت و نوآوری در این حوزه می توان شاهد رشد صادرات، درآمدزایی و بهره وری فرش دستبافت ایران بود.