اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش مولفه های فرسودگی زناشویی زنان دارای همسر جانباز

فشارهای روانی روی جانبازان و خانواده آنها به ویژه همسران تا مدت ها پس از جنگ نیز ادامه می یابد. فرسودگی زناشویی یکی از عواملی است که نه تنها می تواند کیفیت زندگی جانباز، بلکه خانواده و جامعه او را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش مولفه های فرسودگی زناشویی در زنان دارای همسر جانباز انجام شد.
ابزار و این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل در نیمه دوم سال 1394 روی 30 نفر از همسران جانبازان شهرستان پیرانشهر که به منظور حل مشکلات زناشویی و دریافت کمک های تخصصی روان شناختی به واحد مشاوره و مددکاری اداره بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان پیرانشهر مراجعه کرده بودند، انجام شد. این افراد که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، مقیاس فرسودگی زناشویی بود. گروه آزمایش در 8 جلسه گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند.
در مرحله پس آزمون، میانگین نمرات فرسودگی زناشویی و مولفه های آن در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کمتر بود (001/0=p).
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش مولفه های فرسودگی زناشویی در زنان دارای همسر جانباز، تاثیرگذار است.