بهینه سازی کیفیت الکترون درمانی دیواره ی قفسه ی سینه ی ناهموار بعد از ماستکتومی

الکترون درمانی، مزیت افت سریع دوز در عمق بعد از نقطه ی 80 درصد منحنی دوز- عمق دارد. شکل منحصر به فرد منحنی های ایزودوز پرتو الکترون و انحنای سطح قفسه ی سینه، الکترون درمانی این ناحیه را پیچیده می سازد. بولوس ماده ای است که شکل دهی به پوشش دوز را میسر می سازد و ناهمواری های سطوح را جبران می کند. با توجه به در دسترس نبودن وسیع روش های درمان انطباقی الکترون درمانی، این مطالعه با هدف ارایه ی پیشنهادهایی در بهینه سازی روش های سنتی (غیر انطباقی) الکترون درمانی قفسه ی سینه ی ناهموار با استفاده از بولوس و انرژی های مختلف الکترون انجام شد.
پرتودرمانی 10 بیمار ماستکتومی شده که ضایعات سطحی جراحی به صورت ناهمواری با حداقل 1 سانتی متر اختلاف سطح داشتند، بدون بولوس یا با بولوس 5، 10 و 15 میلی متری و مقادیر انرژی 9، 12، 15 و 18 مگا الکترون ولت طراحی شد. دوز سطح، دوز متوسط حجم درمان، ریه و قلب بیماران با استفاده از سیستم طراحی درمان محاسبه و با روش های آماری تحلیل شد.
ترکیب میزان انرژی بالا و بولوس ضخیم، خطر کاهش دوز متوسط حجم درمان را کاهش داد. با استفاده از الکترون 9 همراه با بولوس دوز کافی به حجم درمان نمی رسید. در اغلب حالت های درمان، افزایش دوز دریافتی ریه با مقادیر انرژی بالاتر و ضخامت کمتر بولوس، از نظر آماری معنی دار بود (01/0 > P).
دقت در انتخاب ضخامت بولوس در درمان با میزان انرژی کمتر الکترون اهمیت دارد. یافته های این مطالعه پیشنهاد می دهد که در سطوح ناهموار، استفاده از انرژی های بالاتر الکترون و استفاده از بولوس های ضخیم، در حجم درمان بیماران ماستکتومی شده با سطوح ناهموار، پوشش دوز بهتری فراهم می کند.