ارزیابی قند کل و قندهای محلول در سیب زمینی تراریخته مقاوم به بید سیب زمینی

طبق قوانین سازمان های نظارتی موجود در اغلب کشورهای دنیا، قبل از پذیرش و تجاری سازی محصولات تراریخته و فراورده های آن، باید ارزیابی های ایمنی دقیقی بر روی آن ها با یک روش مقایسه ای صورت گیرد. یکی از مراحل ارزیابی ایمنی گیاهان تراریخته، مقایسه لاین های تراریخته با رقم زراعی غیرتراریخته از نظر محتوی متابولیتی و ترکیبات آنها است. این بررسی به منظور شناسائی تغییرات احتمالی ناخواسته و نامطلوب حاصل از دستورزی ژنتیکی (به عنوان مثال در نتیجه ورود ژن خارجی به درون ژنوم دیگر و یا تولید متابولیت جدید) صورت می گیرد. این فرایند به اصل ضرورتا یکسان (این همانی) معروف است. در این مطالعه تلاش شد میزان قند کل و همچنین قند های محلول مانند ساکارز، گلوکز و فروکتوز در سیب زمینی های تراریخت مقاوم به بید سیب زمینی که در سال 1388 در پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران تولید شده بودند مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور از 4 لاین تراریخته مقاوم به بید سیب زمینی که در آزمایش های زیست سنجی مقاومت بالایی از خود نشان داده اند استفاده شد. این سیب زمینی ها از تاریخ فوق در شرایط درون شیشه ای نگهداری شده اند. نمونه های تراریخته به همراه گیاه شاهد به منظور تولید غده به گلخانه منتقل شده و از نمونه های نور دیده و نور ندیده غده ها و همچنین از نمونه های برگی این گیاهان جهت آنالیز متابولیت ها استفاده شد. برای اطمینان از حضور تراژن در گیاهان و مواد گیاهی بررسی های مولکولی بر روی آنها انجام گرفت و نتایج حاصل از PCR نشان داد که ژن cry1Ab در همه نمونه های تراریخته مورد ارزیابی حضور دارد. در بررسی میزان قند کل مشاهده شد که تفاوت معنی داری بین گیاهان تراریخته با گیاه شاهد از لحاظ میزان قند کل موجود در بافت ها وجود ندارد و همچنین ارزیابی قندهای محلول نیز نشان داد که میزان قندهای ساکارز، گلوکز و فروکتوز بین گیاهان تراریخته با گیاه شاهد تفاوت معنی داری ندارد و در نتیجه با توجه به ترکیبات مورد بررسی و همچنین قوانین نظارتی کدکس ایمنی سیب زمینی های تراریخته از لحاظ این صفات مورد تائید بوده و مصرف آنها بدون خطر است.