اثر سرب بر مقدار گلومالین هیفی و ریشه ای واکنش پذیر با آنتی بادی مونوکلونال و بردفورد در شرایط کشت درون شیشه ای و گلدانی

گلومالین به عنوان گلیکوپروتئین شناخته شده در قارچ های میکوریزی شاخه گلومرومایکوتا و راسته گلومرال با دو روش بردفورد و آنتی بادی مونوکلونال اندازه گیری می شود. با این پیش فرض که تنش ناشی از فلز سمی منجر به افزایش بیان و تولید گلومالین به عنوان پروتئین شوک حرارتی می گردد، پژوهشی جهت مطالعه و مقایسه مقدار گلومالین تولیدی در شرایط کشت گلدانی در همزیستی قارچ رایزوفاگوس ایرگولاریز با گیاه شبدر سفید (Trifolium repens L.) و کشت درون شیشه ای در همزیستی ریشه های تراریخت هویج (Daucus carota L.) با همان قارچ تحت تنش سرب طراحی گردید. در کشت درون شیشه ای با افزایش غلظت سرب (0، 01/0، 1/0 و 1 میلی مولار Pb+2) مجموع درصد فراوانی هیف و اسپور کاهش یافت درحالی که پروتئین واکنش پذیر بردفورد و پروتئین واکنش پذیر با آنتی بادی در بخش هیفی افزایش یافت. در کشت گلدانی با افزایش غلظت سرب (0، 150، 300 و 450 میکرومولار Pb+2) درصد طول ریشه کلنی شده نسبت به شاهد افزایش نشان داد. به طور کلی با افزایش غلظت سرب، پروتئین واکنش پذیر بردفورد و پروتئین واکنش پذیر با آنتی بادی در بخش هیفی و ریشه ای کشت گلدانی افزایش یافت. آنتی بادی مونوکلونال واکنش متقاطع ناچیزی با پروتئین های ریشه های غیرمیکوریزی نشان داد. بنابراین تولید گلومالین از طریق ممانعت از تغییر شکل پروتئین های مهم و حیاتی گیاه به عنوان پروتئین شوک حرارتی، ساز و کار حفاظتی قارچ های میکوریز آربوسکولار در همزیستی با گیاه برای کاهش تنش ناشی از سرب می باشد.