شناسایی و پهنه بندی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک با استفاده از روش های زمین آماری در GIS (مورد مطالعاتی: منطقه میانکنگی؛ سیستان)

دسترسی به اطلاعات دقیق تغییرات مکانی خصوصیات خاک، به منظور فراهم نمودن پایگاه داده ای در راستای مدیریت پایدار خاک، همچون کاربرد نسبت مناسب کودها، بسیار ضروری است. به این منظور در زمستان سال 1391 تعداد 189 نمونه خاک دست نخورده از عمق 0- 30 سانتی متری سطح منطقه میانکنگی دشت سیستان به صورت شبکه بندی منظم با فواصل 500 متر جمع آوری و خصوصیات فیزیکوشیمیایی آن ها مورد مطالعه قرار گرفت. نرمال سازی داده ها صورت گرفت و مدل های نیم تغییرنما کروی، نمایی و کی - بسل به عنوان بهترین مدل برازش برای نتایج آزمایش بدست آمد. در نهایت بر اساس پارامتر میانگین مجذور مربعات خطا روش کوکریجینگ جهت تولید نقشه های اسیدیته خاک و هدایت الکتریکی با متغیر کمکی درصد رس، درصد رطوبت اشباع و کربنات کلسیم با متغیر کمکی سیلت و محتوای ذرات رس با متغیر کمکی هدایت الکتریکی مورد استفاده قرار گرفت. همچنین نقشه های محتوای ذرات سیلت و شن به روش کریجینگ گسسته تولید شد. هدایت الکتریکی خاک های منطقه با ضریب تغییرات 99/102، دامنه تاثیر کم (935 متر)، تغییرات مکانی بسیار شدیدی داشت که بیشتر متاثر از نوع خاک منطقه می باشد. همچنین، تجمع بالای مواد محلول در خاک منطقه، حاکی از گسترش هر چه بیشتر شوری در اراضی فاریاب منطقه مورد مطالعه تحت تاثیر آبیاری و کوددهی می باشد که کاهش کیفیت و سلامت خاک را در پی داشته و نیازمند مدیریت صحیح و اجرای برنامه های هدفمند پیشگیری و مرتفع ساختن مساله شوری در راستای بهبود کیفیت خاک و تحقق توسعه کشاورزی پایدار در این منطقه می باشد.