صحت سنجی برآورد تبخیر و تعرق از مدل های سبال و هارگریوز- سامانی با استفاده از داده های لایسیمتر

تبخیر و تعرق یکی از مولفه های مهم در معادلات انرژی در سطح زمین و توازن آب می باشد. در روش های متداول برآورد تبخیر و تعرق از اندازه گیری های نقطه ای ولی در تکنیک های سنجش از دور مانند سبال (SEBAL) مقدار شار تبخیر و تعرق لحظه ای در زمان گذر ماهواره به عنوان باقیمانده معادله توازن انرژی برای هر پیکسل محاسبه می شود. در این پژوهش تبخیر و تعرق برآورد شده از مدل های سبال و هارگریوز- سامانی (HS) با نتایج یک لایسیمتر زهکش دار کشت شده با یونجه در محدوده دشت شهرکرد واقع در حوزه آبخیز کارون مورد مقایسه قرار گرفتند. داده های ماهواره ای بر اساس اطلاعات سنجنده ETM+ از ماهواره Landsat 7 در هفت تاریخ گذر بود. نتایج مربوط به مدل SEBAL نشان داد مقادیر شاخص های RMSE، MAE و MBE نسبت به اندازه گیری های لایسیمتری به ترتیب برابر با 728/1، 275/1 و 272/0- میلی متر بر روز و شاخص توافق d نیز برابر با 700/0 بدست آمد و همین شاخص ها برای مدل هارگریوز- سامانی برابر 003/1، 580/0، 290/0 میلی متر بر روز و 917/0 بودند. برای مدل HS مقادیر RMSE، MAE و MBE به ترتیب برابر با 813/0، 477/0 و 206/0 میلی متر بر روز و مقدار شاخص توافق d برابر با 930/0 در کل دوره رشد بوده است. نتایج حاکی از کارآئی مدل سبال و تکرارپذیری آن با پردازش باندهای تصاویر ماهواره ای می باشد. این نکته شایان توجه است که نیاز آبی و یا تبخیر و تعرق در طول دوره رشد گیاهان مختلف و متفاوت بوده و در نتیجه برای برآورد تبخیر و تعرق کل و یا سالیانه به سری زمانی کاملی از تصاویر ماهواره ای نیاز است.