آنالیز خطا در ارزیابی شاخص خشکسالی SPI با استفاده از زمین آمار

چگونگی توزیع فضایی شاخص های خشکسالی و از همه مهمتر، صحت مدلسازی آنها، امری مهم جهت دستیابی به نتایج قابل اطمینان در تحلیل فضایی این شاخصها به شمار می آید. رویکردهای مدیریتی در زمینه مبارزه با پدیده خشکسالی نه تنها نیازمند اطلاعات کمی در این رابطه است، بلکه دانستن احتمال و ریسک رخداد این پدیده کمک شایانی در اتخاذ تدابیر مناسب مدیریتی می نماید. سیستم پایش خشکسالی از سیستم-های بسیار مفید در مدیریت خشکسالی محسوب میگردد. در راستای طراحی چنین سیستم هایی، پس از محاسبه شاخص های خشکسالی، تحلیل مکانی آنها اهمیت تعیین کنندهای دارد. روش های زمین آمار از جمله تکنیکهایی هستند که میتواند بدین منظور مورد استفاده قرار گیرد. در این تحقیق، از داده های بارش 27 ایستگاه سینوپتیک واقع در استان بوشهر با دوره آماری 19 ساله (سال زراعی 1375-1374 تا 1393-1392) جهت محاسبه شاخص بارندگی استاندارد (SPI) استفاده شد. با توجه به محاسبات صورت گرفته، سال زراعی 79- 1378به عنوان خشکترین سال انتخاب شد و تمامی محاسبات فقط بر روی این سال صورت گرفت. در مرحله بعد محاسبات متغیر مکانی بودن شاخص SPI مورد بررسی قرار گرفت. بعد از احراز این شرط، از روش های زمینآماری شامل کریجینگ معمولی، وزندهی عکس فاصله (IDW) و TPSS برای تحلیل مکانی این شاخص و رسم نقشه های فصلی و سالانه خشکسالی استفاده و عملکرد آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تحقیق ضمن تایید متغیر مکانی بودن شاخص SPI نشان داد که روش IDW با توان 2 جهت تحلیل فضایی شاخص SPI مناسبتر میباشد.