تاثیر شکل های سوسپانسیونی و دانه ای کودهای حاوی فسفات بر فسفر، آهن و روی قابل جذب خاک

برای مقایسه کارآیی کودهای فسفات دار مایع و جامد بر افزایش فسفر قابل جذب برای گیاه، آزمایشی بر روی دو خاک آهکی انجام شد. به نمونه های خاک، دانه ای از کود حاوی فسفات و یا به همان مقدار سوسپانسیون کود افزوده گردید. هم چنین به منظور ارزیابی اثر اسیدی کردن سوسپانسیون بر افزایش قابلیت جذب فسفر، در تیمار دیگری اسید سولفوریک نیز به سوسپانسیون اضافه گردید. پس از گذشت 14 ، 36 و 165 روز فسفر قابل جذب اندازه گیری شد. کود سوسپانسیون اسیدی در خاک شماره یک، پس از گذشت 14 روز فسفر قابل جذب را در حدود 30 درصد بیش تر از تیمار دانه ای افزایش داد؛ ولی اثربخشی سوسپانسیون بدون اسید، مشابه کود دانه ای بود. در خاک شماره دو و پس از گذشت 14 روز، تفاوت معنی داری میان اثربخشی کودها مشاهده نشد. پس از 36 روز، فسفر قابل جذب در تیمار کود دانه ای در خاک های شماره یک و دو به ترتیب حدود 120 و 40 درصد بیش تر از تیمار سوسپانسیون بود. پس از گذشت 165 روز نیز فسفر قابل جذب خاک های شماره یک و دو که کود دانه ای دریافت کرده بودند، به ترتیب 450 و 130 درصد نسبت به سوسپانسیون برتری داشت. هم چنین اندازه گیری ها نشان داد که شکل کود حاوی فسفات تاثیر مشخصی بر آهن و روی قابل جذب برای گیاه نداشت. به طور کلی نتایج نشان داد در صورتی که گیاه بتواند در مدت زمان کوتاهی پس از مصرف سوسپانسیون، فسفر مورد نیاز خود را از خاک جذب نماید، کود فسفات دار دانه ای با مقدار یک سانی از سوسپانسیون قابل جایگزینی می باشد. در غیر این صورت به مقادیر بیش تری از کود سوسپانسیونی نیاز است.