تخصیص دارایی به کمک تکنیک یکپارچه ای از روش های اقتصادسنجی (ARMA و GARCH) و فرایند تحلیل شبکه ای (ANP)

تخصیص دارایی فرایند توزیع سرمایه در میان گونه های مختلفی از دارایی ها مانند نقد، اوراق قرضه، سهام، کالاها و... است که به منظور بهینه نمودن موازنه ی ریسک-بازده بر اساس موقعیت و اهداف مشخص سرمایه گذار نهادی/فردی صورت می گیرد. تخصیص دارایی نخستین گام در تشکیل سبد سرمایه گذاری و یک مفهوم کلیدی در مدیریت پول و برنامه ریزی مالی است. با نگاهی به ادبیات این موضوع، با پژوهش هایی روبرو می شویم که اکثر آنها با نگاهی کمی، تمرکز خود را به دو معیار اصلی سرمایه گذاری یعنی بازده و ریسک معطوف نموده اند. بنابراین می توان انتظار داشت با در نظر گرفتن یکپارچه ی معیارهای کمی و کیفی موثر بر تخصیص دارایی، نتایج بهتری را در این زمینه ایجاد نمود. در این پژوهش با استفاده از یک مدل تصمیم گیری چندمعیاره (ANP) در کنار روش های اقتصادسنجی و سری های زمانی، معیارهای کمی و کیفی موثر بر مسئله تخصیص دارایی را به صورت یکپارچه مورد بررسی قرار می دهیم. ابتدا به کمک مدل های ARMA و GARCH، بازده و ریسک دارایی ها را پیش بینی نموده، سپس وزن های بهینه ی هر یک از گروه های دارایی را با در نظر گرفتن معیارهای کمی و کیفی گوناگونی که بر مسئله ی تخصیص دارایی اثرگذارند و روابط موجود بین آنها، به کمک فرایند تحلیل شبکه ای تعیین می نماییم. با مقایسه ی زوجی معیار شارپ سرمایه گذاری بر اساس وزن های فرایند تحلیل شبکه ای و مدل مارکویتز، برتری رویکرد یکپارچه ی مسئله ی تخصیص دارایی که در این مقاله ارائه شده است، نسبت به مدل مارکویتز تایید می شود.