اثر سوپرجاذب های استاکوزورب و زانوس بر فرایند رشد خیار در شرایط خاک شور

هیدروژل ها به دلیل جذب مقادیر زیاد آب قادرند ضمن جلوگیری از فرونشت عمقی آب، کارایی مصرف آب در گیاهان را افزایش داده و اثرهای خشکی ناشی از تنش شوری را در آن ها کاهش دهند. به منظور بررسی اثر دو نوع سوپرجاذب استاکوزورب و زانوس بر رشد خیار گلخانه ای در شرایط خاک شور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و با 12 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه یزد اجرا گردید. در مرحله اول آزمایش، اثر کاربرد پلیمرهای سوپرجاذب استاکوزورب و زانوس در سه سطح (صفر، 3 و 6 گرم در کیلوگرم خاک خشک) بعد از 25 روز از تاریخ کاشت با اندازه گیری صفات تعداد برگ، ارتفاع گیاه و طول و عرض برگ بررسی شد. در مرحله دوم، صفات فوق به همراه شمارش تعداد گل بعد از 35 روز و صفات وزن تر و خشک در پایان دوره رشد گیاه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که استفاده از استاکوزورب در خاک شور (5EC= دسی زیمنس بر متر)، در هر دو مرحله نمونه برداری، مقادیر کلیه صفات مورد بررسی را نسبت به شاهد به طور معنی داری افزایش داد. کاربرد دو مقدار مختلف وزنی هیدروژل زانوس در خاک شور، بجز بر تعداد گل، اثر معنی داری بر سایر صفات مورد اندازه گیری در مقایسه با شاهد نداشت. تغییرات تعداد گل در هر دو هیدروژل و تفاوت آن در دو سطح مقدار کاربردی، نشان داد که استفاده از سوپرجاذب می تواند در افزایش عملکرد تحت شرایط دشوار بسیار مهم تلقی شود.