خوانش دریدایی نهاد ازدواج در نمایشنامه های خوش ساخت فرانسوی و نمایشنامه های جورج برنارد شا

مخالفت ژاک دریدا با انحصار گرایی گونه ای (Generic Exclusivity) در «قانون ژانر»، در قالب مفاهیم نظری قانون و ضد قانون مطرح می گردد. او بهترین موضع برای بیان ایده و یا تشکیل هر نوع گونه ای را در فضایی چندگانه تعریف کرده است. این فضا در اصل فضای میان یک قانون و ضد قانونش می باشد. در تحقیق پیش رو، موضع چندگانه جورج برنارد شا در قبال ازدواج در نمایشنامه های خوش ساختش بوسیله چارچوب نظری دریدا مورد خوانش قرار می گیرد. برای این مهم، ابتدا منتخبی از نمایشنامه های خوش ساخت فرانسوی مورد بررسی قرار می گیرد تا بتوان دیدگاه ثابت گرای این نمایش ها را مبنی بر برون همسری و درون همسری در قالب قانون و ضد قانون نظریه دریدا قرار داد. سپس دیدگاه چندگانه نمایشنامه های خوش ساخت شا بررسی می گردد و با در نظر گرفتن جایگاه های نظریه های برون همسری و درون همسری نمایشنامه های خوش ساخته فرانسوی در چارچوب نظریه دریدا، دیدگاه چندگانه شا در فضای میانی این دو جایگاه قرار می گیرد. طی این خوانش، علاوه بر مشاهده تسلط شا به سنت نمایشنامه نویسی خوش ساخت، فرار ایشان از این سنت نیز مطرح می گردد. این فرار در مثال های آورده شده تحقیق، تحقق خوانش های انتقادی شا از شرایط فکری، اجتماعی و مذهبی زمان را نمایانگر می سازد.