بررسی تاثیر جان بخشی و نوع تعامل بر غنای دانش واژگان انگلیسی نوجوانان ایرانی در یادگیری تلفیقی مبتنی بر بازی

در پی ایجاد تنوع در ادبیات تعلیمی، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ’جان بخشی‘ و چیدمان گروه ها در میدان بازی آموزشی مجازی بر توان نوجوانان ایرانی در یادگیری واژگان انگلیسی نوجوانان ایرانی انجام شد. آزمودنی ها از 168 نفر از دانش آموزان دختر و پسر ایرانی پایه ی اول دوره ی متوسطه ی دوم در شهر اصفهان انتخاب شدند. آن ها بعد از شرکت در آزمون پیامکی تعیین سطح واژگان انگلیسی همگون سازی شدند و به منظور ورود به مرحله ی اصلی پژوهش، شامل 18 جلسه آموزش تلفیقی مبتنی بر بازی، به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. هر جلسه شامل آموزش، تمرین و ارزیابی چهره به چهره در کلاس درس و تمرین در گروه های دو نفری متغیر در خارج از کلاس، در بازی مجازی شامل طرح های داستان با مشخصه ی ’جان بخشی‘ یا فاقد آن می شد. همچنین به منظور بررسی اثر چیدمان بر عمل کرد آزمودنی ها در میدان بازی مجازی، آن ها به طور تصادفی به گروه های دو نفری تقسیم شدند. عمل کرد آزمودنی ها هم در کلاس درس و هم در خارج از آن یا همان میدان بازی مجازی به عنوان داده های ارزیابی تکوینی ثبت می شد. در راستای ارزیابی هرچه دقیق تر آزمودنی ها در یادگیری واژگان از طریق بازی و بررسی تاثیر ’جان بخشی‘ بر این فرایند، آزمودنی ها در پایان دوره ی آموزش تلفیقی در یک آزمون بندش به عنوان آزمون تلخیصی نیز شرکت کردند. تحلیل داده های گردآوری شده از طریق آزمون های تی و آنالیز واریانس ها نشان داد که کاربرد ویژگی ’جان بخشی‘ در پس گونه ادبی بازی مجازی با ایجاد رابطه ای شفاف بین محتوا و دانش نوجوانان سهم به سزایی در ارتقای توان نوجوانان ایرانی در یادگیری واژگان انگلیسی داشت. در همین راستا، تجانس چیدمان گروه های دو نفری در هنگام تمرین از طریق بازی مجازی عمل کرد مطلوب آزمودنی ها را سبب شد. در واقع، ایجاد محیط مناسب آموزش مبتنی بر بازی سبب می شود تا نوجوانان بتوانند در هنگام تولید و درک محتوای انگلیسی از دانش واژگان خویش استفاده ی حداکثری را نمایند.