کاربرد روش های زمین آمار و GIS در مکان یابی مناطق مستعد سیستم های آبیاری در مناطق خشک و نیمه خشک (مطالعه موردی: دشت خالدآباد بادرود)

درسال ها یاخیر،اهمیت آب زیرزمینی به مثابه منبع مهم تامین آب در مناطق خشک و نیمه خشک به دلیل برداشت بی رویه از آن دوچندان شده است. برداشت بی رویه سبب افت سطح ایستابی آب در بسیاری از مناطق کشور شده است و باجایگزین کردن روش ها ی آبیارینوینبه جایروشآبیاری سنتی می توان از روند افت سفره و درنتیجه بیابان زایی جلوگیری کرد. کیفیت آب آبیاریازمحدویت ها ی مهم توسعه آبیاری تحت فشار در مناطق خشکو نیمه خشک به شمار می آید. هدف پژوهش حاضر شناسایی مناطق مستعد آبیاری تحت فشار در دشت خالدآباد با استفاده از تکنیک های زمین آمار و GIS است. به منظور پهنه بندی کیفیت آب دشت از پارامترهای کیفی 11 چاه پیزومتری موجود در دشت استفاده شد. برای پهنه بندی نقشه های کیفی از بین روش های زمین آماری IDWو کریجینگ ، روش کریجینگ به دلیل داشتن RMSE و MAE کمتر، انتخاب شد. با روی هم انداختن لایه های کیفیت آب براساس منطق بولین، مناطق با کیفیتآب مناسب برای اجرای سیستم آبیاری تحت فشار مشخص شدند. نتایج نشان دادند که 9/21 درصد از منطقه برای آبیاری بارانی مناسب و 4/54 درصد از منطقه برای آبیاری قطره ای مناسب است. پیزومترهای استفاده شده برای آبیاری قطره ای در محدوده وسیع تری قرارگرفتند.بنابراین در بخش وسیعی از منطقه مورد مطالعه، سیستم آبیاری قطره ای درمقایسه با روش آبیاری بارانی قابلیت اجرایی و راندمان آبیاری بالاتری دارد.