اثرات تغییرات پوشش زمین و کاربری اراضی بر فرسایش بادی و وقوع روزهای غبارآلود در منطقهی شهریار

منطقه ی شهریار در دهه های اخیر شاهد افزایش روزهای غبارآلود بوده است. به منظور منشاء یابی گرد و غبار و اثرات پوشش زمین در وقوع فرسایش بادی و روزهای غبار آلود این منطقه از تصاویر ماهواره ای لندست و نقشه های تراکم پوشش گیاهی استفاده شد. نتایج نشان داد که پوشش گیاهی با تراکم بالای 75% ، از بین رفته و بیشتر مساحت منطقه دارای تراکم بسیار پایین (کمتر از 25%) است. جهت باد غالب در ایستگاه شهریار شمال غربی می باشد. بررسی فرسایش منطقه بر اساس مدل اریفر نشان داد که این منطقه ی شهریار در کلاس خطر بسیار زیاد قرار دارد که فرسایش زیاد با جهت وزش باد غالب در منطقه منطبق است. بررسی آماری روزهای غبارآلود نشان داد فراوانی وقوع گرد و غبار و فصول رخداد آن در ایستگاه ایلام (ایستگاه شاخص) در مقایسه با ایستگاه شهریار متفاوت بوده به گونه ای که بیشترین فراوانی این پدیده در ایستگاه ایلام در تیر ماه (جولای) رخ داده و در فصل پاییز فاقد این پدیده می باشد. در منطقه شهریار بیشترین فراوانی روزهای غباری به ترتیب در خرداد ماه (ژوئن) و آذرماه (دسامبر) است. در نتیجه عوامل محلی در وقوع پدیده روزهای غباری منطقه ی شهریار بر عوامل فرا منطقه ای مسلط می باشند.