تبیین «معرفت تشکیکی» بر پایه ی وجود انگاری معرفت در حکمت متعالیه

نظام هستی شناسی در حکمت متعالیه، بر پایه ی نظریه ی «اصالت وجود و تشکیک مراتب آن» استوار است. حقیقت معرفت در این نظام، از سنخ وجود بوده و ازاین رو، دارای احکام مشترکی با آن است. مسانخت وجود و معرفت امکان اثبات «معرفت تشکیک پذیر» را فراهم می آورد. مساله ی پژوهش جاری توصیف تشکیک پذیری معرفت و در پی آن، بررسی امکان و مولفه های آن در حکمت متعالیه است. رهیافت حاصل، که با روی آورد تحلیلی- منطقی عبارات صدرالمتالهین به دست آمده، اثبات معرفتی تشکیک پذیر(به سبب مسانخت وجود و معرفت) است که مراتب آن متناسب با مراتب وجودی مدرک و مدرک پدید می آید. ازاین رو، معرفت با تغییر مراتب وجودی آن دو، متصف به شدت و ضعف شده، در این میان، ابزار شناخت مدرک نیز متناسب با مرتبه ی وجودی معرفت و نحوه ی حصول آن خواهد بود.