تاثیر کیتوزان بر القاء مقاومت سیستمیک در خیار به بوته میری ناشی از Pythium aphanidermatum

در این تحقیق اثر کیتوزان در بیان ژن های lipoxygenase و Cupi4، تغییرات آنزیم های فنیل آلانین آمونیالیاز، پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز و فنل کل در بیماری بوته میری خیار آلوده به قارچ Pythium aphanidermatum مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور غلظت های صفر، 100 و 400 پی پی ام به روش کاربرد برگی در قالب طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفت. بعد از 24 ساعت، گیاهان تیمار شده با سوسپانسیون قارچ مایه-زنی و تحت شرایط گلخانه ای نگهداری شدند. بررسی پیشرفت بیماری نشان داد که شدت بیماری زایی در گیاهان تیمار شده با کیتوزان نسبت به شاهد به طور معنی داری کاهش یافت. ارزیابی تغییرات فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت در گیاهان تحت تنش نشان داد که غلظت های 100 و 400 پی پی ام کیتوزان به طور معنی داری باعث افزایش فعالیت آنزیم های مورد مطالعه در 24 ، 48 و 72 ساعت بعد از مایه زنی می شود. بررسی تغییرات بیان ژن با روش qRT-PCR نشان داد که هر دو غلظت کیتوزان استفاده شده در بازه های زمانی 24 و 48 ساعت بعد از آلودگی باعث افزایش سطح بیان ژن های lipoxygenase و Cupi4 می شود. نتایج این تحقیق به وضوح نشان می دهد که استفاده از کیتوزان می تواند به عنوان یک راهکار مدیریتی کارآمد، سالم و بی خطر برای محیط زیست برای کنترل بیماری بوته میری خیار در گلخانه مورد استفاده قرار گیرد.