بررسی مقایسه ای رضایت از سالمندی در بین سالمندان آسایشگاه و سالمندان ساکن در خانه در شهر کاشان

هرچند سالمندی به عنوان دوران آسایش و رهاشدن از کار و فعالیت و مشغله های گوناگون زندگی به شمار می آید، اما دارای مسائل و مشکلات متعددی است که باید ازسوی کارشناسان و کارگزاران امور سالمندان مورد شناسایی قرار گرفته و برای آن ها چاره اندیشی شود. امروزه، در سراسر جهان، جمعیت سالمندان روبه گسترش است؛ ازاین رو، لازم است مشکلات آن ها با استفاده از روش های علمی شناسایی شود. در این پژوهش، مسئله رضایت از دوران سالمندی، در بین سالمندان مقیم آسایشگاه و سالمندان ساکن در خانه، مورد بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش، در این مطالعه، روش پیمایشی و ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسش نامه بوده است. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از سالمندان آسایشگاه گلابچی و سالمندان ساکن در خانه شهر کاشان در سال 89-1388. در این پژوهش، برای تعیین حجم نمونه، از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 300 نفر از سالمندان، به عنوان حجم نمونه پژوهش، مورد بررسی قرار گرفته اند. 110 نفر از این تعداد، سالمندان آسایشگاه و 190 نفر دیگر از آن ها سالمندان ساکن در خانه هستند. در این پژوهش، برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS استفاده شده است.
در آزمون فرضیات پژوهش، ملاحظه شد که بین جنسیت و وضعیت تاهل و رضایت از اقامت در آسایشگاه، با رضایت از دوره سالمندی، رابطه معنادار وجود ندارد؛ اما بین متغیرهای نحوه زندگی، رضایت از زندگی، روابط خویشاوندی، روابط دوستی و تقدیرگرایی، با رضایت از دوره سالمندی، رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد؛ بدین معنا که به موازات بالارفتن میزان متغیرهای مذکور، میزان رضایت از دوران سالمندی نیز افزایش پیدا می کند. در تحلیل چندمتغیره نیز ملاحظه شد که متغیر روابط خویشاوندی دارای رابطه معنادار با رضایت از سالمندی بوده و بیشترین تاثیر را بر رضایت سالمندان از دوره سالمندی داشته است. این متغیر توانسته است 52درصد بر رضایت از سالمندی اثرگذار باشد. در تحلیل مسیر نیز ملاحظه شد که مهم ترین متغیرهای اثرگذار بر متغیر وابسته، به ترتیب اهمیت، عبارت اند از: 1. روابط خویشاوندی؛ 2. روابط دوستی؛ 3. رضایت از دوره زندگی و 4. تقدیرگرایی.