تحلیل اجتماعی قلدری در میان دانش آموزان (مطالعه موردی دوره متوسطه شهر ساری)

قلدری در مدارس موضوعی روان شناختی- اجتماعی است که از دهه ی 1980 توجه محققین و محافل علمی را برانگیخته است. این پژوهش به هدف بررسی تبیین پذیری این آسیب توسط نظریات خودکنترلی (نظریه ی عمومی جرم) ، هم نشینی افتراقی و فشار عمومی نگاشته شده است. روش تحقیق پژوهش حاضر، پیمایشی و مقطعی می باشد. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسش نامه صورت گرفت. جامعه آماری این تحقیق، همه دانش-آموزان دبیرستانی پایه ی اول تا سوم در منطقه ی شهری ساری هستند. در مجموع تعداد 410 نفر افراد مورد مطالعه با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم انتخاب گردیدند. نتایج تحقیق نشان می دهد که 6/7 درصد از پاسخ گویان اصلا قلدری ندارند. همچنین قلدری 4/65 درصد از افراد در حد کم، 2/22 درصد در حد متوسط و 9/4 درصد از افراد در حد زیاد می باشد. علاوه بر این قلدری دانش آموزان پسر، به طرز معناداری بیشتر از دانش آموزان دختر می باشد. نتایج مدل رگرسیونی نشان می دهد که خودکنترلی پایین ، پیوند افتراقی و فشار عمومی به ترتیب قوی ترین پیش بینی کننده های قلدری می باشند.